بررسی کمّی لرزش حرکتی در دست بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد و اثر تحریک عمقی تالاموس بر آن

سابقه و هدف: از عوارض شاخص بیماری اسکلروز متعدد می توان به لرزش حرکتی در دست این بیماران اشاره کرد که موجب افت شدید کیفیت زندگی ایشان می گردد. یکی از روش های کاهش این عارضه استفاده از تحریک عمقی تالاموس است. هدف این مطالعه اندازه گیری کمّی لرزش حرکتی و بررسی میزان تأثیر تحریک عمقی تالاموس بر آن می باشد. مواد و روش ها: از یک سیستم تصویربرداری ویدئویی برای تعیین موقعیت نشانگر مادون قرمز نصب شده بر روی نوک انگشت اشاره استفاده شد و هر دو دست چپ و راست 6 فرد سالم و 7 بیمار مورد آزمایش قرار گرفت. از افراد مورد آزمایش خواسته شد که دست خود را بین دو نشانگر نزدیک و دور که بر روی یک میز نصب شده بود، چند مرتبه به صورت رفت و برگشتی، حرکت دهند. این آزمایش سه مرتبه تکرار شد. بیماران این آزمایش را در دو حالت، یک مرتبه با محرک خاموش و یک مرتبه با محرک روشن، انجام دادند. "انحراف از مسیر مستقیم" و "قدرت انباشته" به عنوان دو شاخص لرزش حرکتی، اولی در طول زمان و دیگری در فرکانس های متفاوت لرزش محاسبه شد. یافته ها: "انحراف از مسیر مستقیم" در افراد سالم به طور معنی دار کم تر از بیماران بود (001/0 > P.). این شاخص در گروه بیماران با محرک روشن کم تر از گروه بیماران با محرک خاموش بود (02/0> P)، که نشان دهنده اثر کلی مثبت تحریک تالاموس در کاهش لرزش حرکتی دست است. نتایج مشابه، اما با تفاوت معنی دار کم تر، در مورد شاخص "قدرت انباشته" مشاهده شد (05/0~ P). برای یک بیمار، هر دو شاخص تغییر چندانی پس از روشن کردن محرک نداشت، و برای یک بیمار دیگر، محرک روشن اثری معکوس در جهت افزایش لرزش نشان داد. نتیجه گیری: "انحراف از مسیر مستقیم" شاخص مناسبی برای اندازه گیری لرزش حرکتی در بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد است، و بر این اساس، تحریک عمقی تالاموس روش مؤثری در کاهش لرزش حرکتی می باشد.